วันนี้เกือบเข้าตาจนเสียแล้ว นั่งนึกอยู่นานว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี มานึกออกว่าเมื่อคืนนั่งกิน เมี่ยงคำ เมี่ยงลาว กันอย่างเอร็ดอร่อย เลยทำให้นึกถึงเรื่องเล่าของแม่ที่เกี่ยวกับ เมี่ยง ขึ้นมาได้ เลยจะเอามาเล่าแบ่งปันกัน



หมากสมัยก่อนกินกันเป็นเทรนด์เลยก็ว่าได้ ผู้หญิงไทยที่จะสวยต้องปากแดงฟันดำ ถึงจะเรียกว่าสวย ส่วนเมี่ยงเดิมทีแล้วเป็นใบชาหมัก คนทางเหนือเรียกต้นชาพันธุ์อัสสัมว่าต้นเมี่ยง คนพม่าเรียกว่า ละแพะ การทำใบเมี่ยงจากใบชา คือจะเลือกเก็บใบชาที่ไม่อ่อนไม่แก่ เอามานึ่ง และอัดลงในตะกร้าไม้ไผ่ ทิ้งไว้ให้เกิดการหมัก เวลากินคนทางเหนือแบ่งเป็น 2 แบบ คือ แบบเมี่ยงหวานจะกินใบเมี่ยงกับ มะพร้าวคั่ว ถั่วคั่ว อีกแบบคือแบบเมี่ยงฝาด จะกินใบเมี่ยงกับเกลือ และขิง คนล้านนานิยมกินแบบฝาดกันมากกว่า อาจจะเพราะง่ายด้วยประการหนึ่ง เพราะเขากินกันทุกวัน หลังอาหารก็ว่าได้ และจะไม่ค่อยนิยมเคี้ยวในลักษณะกิน แต่จะใช้การอมเมี่ยง แล้วออกไปทำงานทำการของตัวเอง วัฒนธรรมการกินเมี่ยง เราน่าจะรับเอามาจากทางอินเดีย ผ่านเข้าพม่า มาทางภาคเหนือของไทย จนมาถึงเราอย่าง อิทธิพลของเมี่ยงทางภาคกลางลงไปจึงได้รับมาจากทางภาคเหนือ และลาวเป็นส่วนใหญ่ ถ้าพูดถึงเมี่ยงแล้วสิ่งหนึ่งที่จะขาดออกจากกันไม่ได้เลย คือ ใบไม้อย่างหนึ่งกับขิงอีกอย่างหนึ่ง 2 อย่างนี้กินเหมือนกันหมด หรืออย่างน้อยๆก็ 3 แหล่งที่กินเหมือนหรือคล้ายๆกัน คือ พม่า ลาว ไทย
เมี่ยง อย่างที่เรารู้จักกันทุกวันนี้เป็นต้นว่า เมี่ยงคำ กับ เมี่ยงลาว เป็นของที่ถูกประดิษฐ์ประยุกต์กันมาจากของเดิมแล้ว เมี่ยงคำ นี่ชายมองว่าน่าจะปรับมาจากเมี่ยงแบบหวานของทางภาคเหนือ และคิดว่าทางเหนือก็น่าจะเอารูปแบบเมี่ยงหวานมาจากพม่าอีกที เมี่ยงหรือละแพะอย่างพม่านี่เค้าจะกินใบเมี่ยงคู่กับถั่วต่างๆ และอื่นๆผสมกัน เป็นต้นว่า ถั่วแปยี ถั่วลูกไก่ ถั่วปากอ้า ถั่วลิสง กุ้งแห้งทอด กระเทียม ขิงดอง มะพร้าวคั่ว พริกขี้หนู มะเขือเทศ เรียกว่าละแพะโอะ วิธีกินก็ห่อกินเป็นคำๆเหมือนกัน แต่ก็มีที่ไม่ห่อใช้การคลุกรวมกัน เรียก เมี่ยงยำ หรือละแพะโตะ ส่วนเมี่ยงลาวก็ตรงตามชื่อเลยคือเราไปเอาเมี่ยงของลาวมาปรับ ของทางลาวเครื่องเมี่ยงจะมี ถั่วหรืองา โขลกกับขิง เกลือ และกากหมู ทีนี้เอาไปกินกับอะไรก็เรียกเมี่ยงอันนั้น และมีพริกสดหรือพริกทอดกินแนมกันเสมอ เมื่อเราไปรับวัฒนธรรมเหล่านี้มา ก็ปรับให้ละเอียดละออกขึ้น เพิ่มรสชาติขึ้น ช่วงแรกๆน่าจะเกิดขึ้นในวัง เพราะลักษณะกรรมวิธีที่ซับซ้อน และมีรสหวานนำ จนเมื่อชาววังกระจัดกระจายออกมา จึงเผยแพร่มาถึงเรา
เมี่ยงลาวแบบไทยทำจากหมูสับกุ้งสับผัดด้วยกัน ปรุงรสด้วยน้ำปลา น้ำตาลปี๊บ และเนื้อมะขามเปียกสับ ตักออกมาคลุกเคล้ากับ หอมเจียว กระเทียมเจียว มันหมูแข็งเจียว ขิงอ่อนสับ ถั่วลิสงคั่วบดหยาบ พักให้เย็น เอามาปั้นก้อนๆ ห่อด้วยใบเมี่ยงจากทางเหนือผัดน้ำมัน ถ้าสมัยนี้ก็ใช้ใบผักกาดดองเปรี้ยว กินคู่กับข้าวตัง (ข้าวตังเป็นข้าวติดก้นหม้อ แซะออกมาแผ่น ตากแดดให้แห้งแล้วนำมาทอดให้พอง กินคู่กัน และมีพริกสดช่วยเสริมรส